مدرسه علمیه فاطمه الزهرا قائم شهر

در تاریخ 1398/1/25 در جهت دهی سیر مطالعاتی طرح کلی اندیشه اسلامی نشست علمی با حضور استاد نوروزپور و طلاب پایه دوم برگزار گردید. 

یکی از اساسی ترین بشارت هایی که خداوند برای ایمان واقعی داده، نوید اطمینان می باشد. اطمینان یعنی طمأنیه دل ، حالت آرامش روح و قلب. حال اینکه این ارامش یعنی چه و ایا به این معناست که روح هیچ تحرکی نداشته باشد و به تلاش منجر نگردد؟ نه بلکه آرامش در مقابل دغدغه و اظطراب و تشویش است. فرد مؤمن در موقعیت های متفاوت زندگی دچار تشویش و اضطراب می گردد که به خاطر این است ممکن است ترس از دست دادن نعمت های و موقعیت ها را داشته باشد و همیشه طمع داشته باشد که هر روز رشد بیشتری در همه ی موقعیت هایش داشته باشد. یه عنوان نمونه مادر مؤمن که محبت به فرزند داردممکن است دچار ترس از دست دادن فرزند گردد و همچنین علاقه و طمع دارد که فرزند ش را در موقعیت دیگر زندگی اش همراهی کند و یا مؤمن ثروتمند ممکن است برای از دست دادن ثروتش دچار ترس گردد و همچنین طمع این راداشته باشد که مالش افزون گردد. این قوا که از جنود جهل انسان نشئت می گیرد می تواند جاذبه ای در وجود انسان باشد که انسان را دچار تشویش و دغدغه می کند. اما خداوند به انسان مؤمن واقعی مژده می دهد که ای مؤمن جاذبه ای دیگر در تو نیز وجود دارد که قدرتش از هر جاذبه ای می تاوند بشتر باشد و آن جاذبه ی ایمان او به خداوند باشد که نتیجه اش اطمینان می باشد. فرد مطمئن به کسی گفته می شود که جاذبه های گوناگون او را به این سو و آن سو نکشاند و موجبات زحمت او نشود. محبت های دنیوی و هوا و هوس ها بر او حکومت  نکند، بلکه بر اثر سنگینی بار ایمان، آرام و مطمئن اما با سرعت هر چه بیشتر به سوی هدف نهایی انسانیت حرکت کند. معنای اطمینان این می باشد.(برای اطلاعات بیشتر مراجعه شود به کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی، جلسه هفتم)