مدرسه علمیه فاطمه الزهرا قائم شهر

حاج آقا حسینی استاد حوزه و دانشگاه و مفسر قرآن کریم در جمع طلاب مدرسه علمیه فاطمه الزهراء سلام الله علیها قائمشهر گفت: خداوند می فرماید: پیامبرصل الله علیه و آله در مورد مهجور ماندن قرآن از از قوم خودش گله کرد ولی از امتش شکایتی نکرد.

وی افزود توجه به این مطلب در اینجا حائز اهمیت است  قوم اخص از امت است. هر کسی که از هر جای عالم می آمد و شهادتین را می گفت امت پیغمبر صل الله علیه و آله محسوب می شد اما هر کسی که امت پیامبر صل الله علیه و آله بود قومش محسوب نمی شد. قوم پیامبر صل الله علیه و آله من و شما هستیم. هر کسی که درد  دین دارد، قوم پیامبر صل الله علیه و آله محسوب می شود.

حسینی خاطر نشان کرد: قرآن مهجور است و دو عامل قوی در زمان پیامبر (صل الله علیه و آله)  سبب مهجوریت قرآن شد.

اول: استفاده ابزاری از قرآن

مثلا سوره واقعه روزی را زیاد میکند اینها همراه شناخت وفهمیدن وتلاوت قرآن می آید نباید قرآن را تنها برای این مسائل خواند .

دوم: کلمه ای در روایات مطرح شده که به دست ما افتاده و به آن ظلم می شود و آن کلمه ثواب است. (قرآن بخوانید ثواب دارد).

وی در ادامه گفت: قرآن را باید برای فهم آن خواند نه برای ثواب آن.

ثواب برای قرآن مانند بوی و عطر طعام است که به صورت طبیعی همراه آن است . ما طعام را به خاطر بوی آن درست نمی کنیم از قرآن باید معرفت و علم کسب کرد ثواب  خود به خود می آید.

 حسینی در آخر افزود: قرآن تمام نمی شود ، ولی عمر من و شما تمام می شود. اگر مردم قرآن را          می فهمیدند و درک میکردند  فاجعه فاطمیه اتفاق نمی افتاد.

جناب حجت الاسلام والمسلمین آقای سید محمود علوی

وزیر محترم اطلاعات جمهوری اسلامی ایران

همانگونه که شاهد بودیددر قسمتی از مراسم افتتاحیه پایتختی جوانان جهان اسلام در شیراز متاسفانه برنامه ای مبتذل اجرا شد که از جهاتی خاطره جشن هنر شیراز در سال 1356 را تداعی می نمود.فضای افتتاحیه با توجه به صحنه آرایی گروه ارکستر توام با لباسها وظواهر ناهنجار زنان در داخل سالن ورفتار وقیحانه حاشیه ای بیرون سالن به هیچ  وجه با شئون جمهوری اسلامی ایران و پایتختی جوانان جهان اسلام سازگاری نداشت.

لذا اینجانبان با ملاحظه مقدمات اجرا ءبرنامه ای که بدون اطلاع قبلی واقع می شد به عنوان تکلیف شرعی و برائت از بدعت آشکار در جمهوری اسلامی ایران از سالن خارج شدیم که البته انتظار میرفت جنابعالی هم بی تفاوت نمی ماندید ،بلی البته ضمن بیانات خود در مراسم اظهار داشته اید :ای کاش به نحوی برنامه ریزی می شد تا میتوانستیم از وجود و محضر این علمای بزرگ بهره مند شویم.

گویا این برنامه مبتذل تنها مشکل ما دو نفر بوده است  و آنچه انجام گرفته یک حرکت مشروع وجریان عادی در نظام جمهوری اسلامی ایران می باشد .

اکنون از شما می پرسیم آیا شان سومین حرم اهل بیت (علیه السلام) یعنی شیراز با آن همه افتخارات گذشته واکنون هم پایتختی جهان اسلام با این برنامه ها سازگار است و جوانان در سراسر جهان اسلام از این برنامه چه پیامی دریافت می نمایند؟

آیا انتظار جهان اسلام از این پایتخت ،تلاش در گسترش فرهنگ و.اخلاق اسلام ناب انقلابی در بین جوانان جهان اسلام است یا نمایش صحنه هایی که نموداری از تهاجم فرهنگی استکبار جهانی بوده و بخشی از جوامع اسلامی به ویژه جوانان را به تباهی کشانده است . چه خوب بود از همان گام اول دیدگاه ها و پیام های بنیان گذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی (قدس سره) در رابطه با جوانان و رهنمود ها و ارشادات مقام معظم رهبری (مد ظله)به ویژه پیام های مهم معظم له به جوانان اروپا وآمریکای شمالی به عنوان منشور پایتخت جوانان اسلام مطرح می شد تا در آتیه نزدیک همگی شاهد باشیم که چگونه این پایتخت ،کانون توجه جوانان جهان اسلام قرار میگیرد.

برخی شبهات مطرح شده در موضوع عید قربان

الف: فلسفه کشتن این همه حیوان در روز عید قربان چیست؟ چرا مسلمانان باید تو یه روز جشن موجودی رو کشت؟ در حالی که مسیحیان یا ادیان دیگر در اعیاد خود جشن میگیرند و شادی می کنند؟

توضیح بیشتر: فرض کنیم مردم سوئد مسلمان بودند اونوقت به جای این کریسمس زیبا و قشنگ(که یه جور جشن تولده)عید قربان رو داشتند و تو جشنشون گوسفند سر می بریدند با اینکار تو روز عید هم بی رحمی بشر رو ثابت می کردند هم خیابونا و کوچه ها رو به کثیفی می کشوندند….

حکمت و راز بسیاری از عبادت ها برای انجام دهندگان آن ها پوشیده نیست مثلاً نماز ذکر هایی دارد که معنای آن روشن است. رکوع و سجودی که بزرگداشت خدا را تفهیم می کند. تشهد که همراه با اعتراف به وحدانیت حق و رسالت رسول اکرم صلی الله علیه و آله است. لیکن از آن جا که حج توحید ناب است، پی بردن به راز مناسک حج دشوار است و اسرار بسیاری از آن ها با عقل بشری قابل تبیین نیست. از این رو تعبد در حج بیش از سایر دستورهای دینی است. چنان که از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل شده است که به هنگام لبیک گفتن، به خدا عرض کرد: با رقیت و عبودیت محض لبیک می گویم و مناسک حج را انجام می دهیم.( لبیک بحجه حقا تعبدا ورقا)) فيض كاشاني، محجة البیضاء، تهران، مركز نشر اسلامي، 1417 هـ. ق، ج2، ص197)
حج آزمایشگاه اخلاص و یک دوره تعبد محض و امتحان صرف است. محرمات حج برای تطهیر قوایی است که گرفتار عصیان و تباهی می شوند.
در مورد مصرف گوشت قربانی قرآن می فرماید:
«فاذا وجبت جنوبها فکلوا منها و اطعموا القانع و المعتر» (حج(22)، آیه 36.)؛ چون قربانی پهلویش به زمین افتد، از گوشت آن بخورید و به فقیر و درخواست کننده هم بدهید.

در بیانات حضرات معصومین (علیهم السلام)آمده است:
راز قربانی در تقرب به خدای متعال و بریدن گلوی طمع است و درس ایثار و از خود گذشتگی است. (فيض كاشاني، پيشين.)
همينطور در مورد حكمتهاي ديگر اين عمل عبادي در حديث وارد شده است كه: حضرت امام صادق عليه السلام از آباء گرامش عليهم السلام نقل فرمودند: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند:
خداوند متعال اين قربانى را تشريع فرمود تا مساكين شما از ناحيه گوشت در فراخى قرار بگيرند، پس ايشان را اطعام نماييد.( شيخ صدوق، علل الشرايع، ترجمه سيد محمد جواي ذهني تهراني، قم، انتشارات مومنين، 1380هـ. ش، ج 2، ص 406.)
بنابراين براي قرباني حج، به صورت كلي دو نوع حكمت مي توان در نظر گرفت :‌- هدف مادي و رفع نيازهاي مادي و اقتصادي جامعه اسلامي 2- هدف معنوي كه عبارت است از نماد بودن اين عمل براي ايثار و قرباني كردن تمام خواهش هاي نفساني در برابر خواست و اراده حق متعال.
همانگونه كه اگر به ريشه اين تشريع ملاحظه كنيم، دستور قرباني حضرت اسماعيل عليه السلام براي حضرت ابراهيم عليه السلام، براي اين منظور بود و هيچ وقت خداي متعال نمي خواست كه اسماعيل در عمل قرباني شود. بلكه هدف، تنها آزمايش و امتحان حضرت ابراهيم و بريدن او از تعلقات مادي و دنيوي بود. بنابراين به محض اينكه حضرت ابراهيم عليه السلام به اين امر اقدام كرد، ‌نه كارد بريد و نه اسماعيل عليه السلام قرباني شد. براي اينكه اين مساله به صورت نمادين باقي بماند و همه آيندگان با دست زدن به اين عمل نشان دهند كه آنها نيز مانند حضرت ابراهيم عليه السلام از هر خواهش نفساني، در برابر اراده حق تعالي خواهند گذشت، خداي متعال اين عمل را به صورت سنت در دين اسلام تشريع فرمود.
بنابراين در مناسك حج به صورت عمده و در عمل قرباني خصوصا، نبايد صرفا به جنبه مادي و ظاهري آن توجه كرد كه گوسفندي كشته مي شود و خوني ريخته مي شود. اگر به معناي حقيقي اين عمل دقت شود، اين عمل از بهترين عبادات خواهد بود چرا كه انسان با اين عمل در حقيقت به خدا مي گويد كه خدايا آمدم و با تمام وجود هم آمدم و از تمام خواهشهاي خود و از همه نفسانيات خود در برابر تو و اراده تو مي گذرم.
بله افرادي كه روح ايمان در آنها نفوذ نكرده است كشته شدن گوسفند را مي بينند ولي كشته شدن شيطان نفس حاجي را نمي بينند و به تعبير قرآن « صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لا يَعْقِلُون »هستند. ترجمه : “. اين كافران، در واقع كر و لال و نابينا هستند از اين رو چيزى نمى‏فهمند. “( بقره(2)، ‌آيه 171.(
اما تشبيه عيد كريسمس مسيحيان، به عيد قربان كه داراي مفهوم و معنائي عرفاني انساني است از اساس باطل است.
هيچ يك از مراسمات مسيحيان در روز كريسمس (از درخت تزيين كردن تا بابا نوئل با گوزن شاخدارش ) نه مبناي الهي دارد( كه در كتاب مقدس به آن توصيه شده باشد) و نه وجه عقلي. يعني نمي توان حكمتي الهي يا عقلي براي آن پيدا كرد. اينگونه اعمال تنها يك سري اعمال من درآوردي است كه هيچ ارتباطي با اصل دين مسيحيت هم ندارد.
در حاليكه عيد قربان يك عيد عبادي، ‌اجتماعي، اقتصادي است و ريشه قرآني و الهي دارد و هر مسلماني مي داند كه چرا و به چه هدف اين عيد را برگزار مي كند. در عيد قربان شيطان نفس انسان قرباني مي شود و علاوه بر آن، از اين طريق فقرا و مسكينان و گرسنگان سير مي شوند. عيد قربان هم عبادت است و هم فعاليتي اجتماعي. عيد قربان هم خدا را به انسان ياد مي دهد و هم به او متذكر مي شود كه اي انسان تو در برابر همنوعان خودت مسئوليت داري. نه مسئوليت ريش بستن و لباس قرمز پوشيدن و گاري با گوزن شاخدار راه انداختن كه افسانه اي بيش نيست و نه مسئوليت تزيينات رنگارنگ به خود و درخت بستن، در حاليكه همسايه ات گرسنه است و حتي لقمه براي سير شدن ندارد، بلكه مسئوليت حقيقي و واقعي. مسووليت ديدن گرسنگان و به داد آن ها رسيدن را داري.
نكته ديگر اينكه بيشترين كشتار را در تاريخ، مسيحيان داراي كريسمس به همراه بابانوئل در جنگهاي صليبي و جهاني اول و دوم و استمعار كشورهاي دنيا در سيصد سال اخير و ماجراي انداختن دو بمب اتمي به نام خدا بر سر مردم بيچاره ژاپن، ‌انجام داده اند نه مسلماناني كه هميشه در طرف مظلوم و دفاع از مظلوم بوده اند نه ظالم.
اگر مسلمان گوسفند مي كشد تا نفس خودش را بكشد و با گوشت آن انسانها را سير كند، برپاكنندگان جشن كريسمس، انسانها را مي كشند تا به وسيله آنها كشورهاي خود را آبادتر و نفس خود را فربه تر سازند و اداي موجودات ناز و مهربان را بازي كنند. ( البته ما عمل مسيحيان با خدا را كه از اين كار ها متنفرند، از اين دست اقدامات جدا مي دانيم، لكن اگر صرف برپا كردن يك جشن در انسانتر شدن انسان كمك مي كرد، نبايد اين فجايع به اسم خدا و مسيحيت رخ مي داد در حاليكه همگي آنها جشن كريسمس هم مي گرفتند.)
نكته ديگر اينكه، همه انسانها از مسيحي گرفته تا مسلمان و يهودي و غير اينها، هم گوسفند مي كشند و هم از گوشت آن استفاده مي كنند و اين امر اختصاص به مسلمين ندارد. اگر مدافعين حقوق گوسفند در دلسوزي خود صادقند، اقدامي در جهت تعطيلي تمام كشتارگاه هاي كشورهاي دنيا كنند. ( كه البته اگر اقدام به اين كار كنند در نظر جهانيان به كاري مضحك دست زده اند)
نكته آخر اينكه كشتن گوسفند و قرباني هاي ديگر در كوچه و خانه، هيچ ربطي به اسلام ندارد. اسلام دستور داده است كه قرباني انجام شود ولي دستور نداده است كه حتما بايد در خانه يا كوچه و يا خيابان باشد. مي توان براي اين كار مكانهاي خاص در نظر گرفت كه بهداشت كار هم رعايت شود. اگر نشده است تقصير اسلام نيست كساني كه بايد رعايت كنند، رعايت نكرده اند. برای اطلاعات بیشتر در مورد اسرار حج می توانید به کتاب صهبای حج از دانشمند گرانسنگ آیت الله جوادی آملی مراجعه کنید.

بعلاوه برگزار کردن مراسم قربانی در این عید بر همه واجب نیست و تنها بر زائران کعبه در مراسم حج واجب است، اما بسیاری از مسلمانان در سراسر جهان در این روز، گوسفند، گاو یا شتری را قربانی کرده و گوشت آنرا بین همسایگان و مستمندان تقسیم می‌کنند.

و همچنین اینکه مسلمانان در کنار عید قربان اعیاد دیگری مانند عید فطر ، مبعث رسول اکرم صلی الله علیه و آله و …. نیز دارند که در آنها اصلا خبری از قربانی کردن نیست و مسلمانان در آن اعیاد جشنهای زیادی برگزار می کنند..

ب: حکمت جایگزین کردن گوسفند به جای حضرت اسماعیل که قرار بود توسط پدرش ذبح شود چیست؟

از این عبارت دو نوع برداشت وجود دارد:

1. چرا به جای گوسفند موجود دیگری برای قربانی شدن انتخاب نشده است؟

2. اساسا چرا این جایگزینی انجام گرفته است؛ یعنی به چه دلیلی همان حضرت اسماعیل قربانی نشده است؟

برای پاسخ به سوال اول به حدیثی استناد می کنیم که امام رضا (علیه السلام) فرموده اند: اگر خداوند چیزى گران قدرتر از قوچ در میان مخلوقات خود سراغ داشت، هر آینه او را فداء اسماعیل قرار مى‏داد.( قصص الأنبیاء(قصص قرآن)، ص 209)

اما در پاسخ به سوال دوم لازم است گفته شود: هدف از این دستور خداوند امتحان حضرت ابراهیم (علیه السلام) بود، نه اینکه خداوند می خواست اسماعیل قربانی و کشته شود. روشن است که حضرت ابراهیم نیز از امتحان یاد شده سربلند بیرون آمد، لذا دیگر نیازی به کشته شدن حضرت اسماعیل (علیه السلام) نبود.

ثانیاً: سوال مورد نظر از حکمت دستور خداوند به حضرت ابراهیم پرسش کرده است. بنابراین لازم است بدانیم، اگر مراد از حکمت همان دلیل باشد، باید دلیل این دستور خداوند متعال روشن شود که البته، چنین کاری را فقط خود شارع مقدس می تواند تبیین کند؛ چون این خداوند است که به دلایل واقعی احکام آگاهی دارد. بدین ترتیب تنها چیزی که ما می توانیم از دلیل حکم یا حادثه ای برداشت کنیم همان چیزهایی است که از شارع و عقل سلیم به ما می رسد.

با این مقدمه به ذکر برخی از حکمت های دستور خداوند به حضرت ابراهیم برای ذبح گوسفند می پردازیم.

1. این گوسفندان نوعی هدیه برای حضرت ابراهیم (علیه السلام) به حساب می آیند.

2. یادگاری برای دو عبد صالح:   متجاوز از یک میلیون گاو و گوسفند و شتر، روز عید قربان در وادى منى‏ به دست حجّاج مسلمان ذبح مى‏شود و نغمه روحانى «بسم اللَّه وجهت وجهى للذى فطر السموات والارض»، در فضاى قربانگاه طنین مى‏اندازد و خاطره اعجاب‏انگیز و الهام‏بخش دو عبد موحّد و دو بنده با اخلاص خدا «ابراهیم و اسماعیل» (علیه السلام) را در دل‏ها زنده مى‏سازد. چشم دنیا را به هزاران سال پیش بر مى‏گرداند و صحنه عجیب و تکان‏دهنده‏اى از معرفة اللَّه و تسلیم در برابر معبود را به جهانیان نشان مى‏دهد که پدرى پیر و کهن‏سال با چهره‏اى نورانى که آثار عظمت و جلالت روحش از سیماى متین و آرامش نمایان است، در همین وادى ایستاده و آستین بالا زده و تیغ برنده‏اى در دست گرفته است، در حالتى که فرزند جوان خود را که اندامى موزون و رخسارى زیبا دارد، بر زمین خوابانده و با قوّت قلبى تمام، تیغ برّان، به گلوى فرزند جوان مى‏کشد که : “یا بُنَیَّ إِنِّی أَرى‏ فِی الْمَنامِ أَنِّی أَذْبَحُک"؛ پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح مى‏کنم .

3. قربانی نماد مبارزه با تعلقات نفسانی

قربانی کردن حاجیان در روز عید قربان، نمادی از قربانی کردن هواهای نفسانی و ذبح نفس اماره است. همان طوری که دستور خداوند به حضرت ابراهیم علیه السلام  در مورد ذبح حضرت اسماعیل (علیه السلام) برای این منظور بوده است تا آن حضرت در پرتو این عمل با سرسخت ترین و ریشه دارترین عامل تعلق نفس که حب فرزند است مبارزه کند و با اطاعت از خدا تعلق نفسانی را ریشه کن سازد. بنابراین همان طور که اطاعت از این دستور نقش تربیتی بزرگی در جهت رهایی از زندان نفس و تعلقات حضرت ابراهیم (علیه السلام) و حضرت اسماعیل (علیه السلام) داشته و مقام و منزلت آنان را نزد خداوند بالاتر برده است. بر این اساس قربانی کردن حاجیان در واقع نوعی جهاد با نفس در جهت زدودن تعلقات و وابستگی های دنیایی و مادی و رهایی از زندان مال پرستی و دنیاطلبی است. طبق بیان نورانی امام سجاد (علیه السلام ) حج گزار و قربانی کننده با تمسک به حقیقت ورع، گلوی دیو طمع را بریده، او را بکشد. بنابراین صرف ذبح گاو و گوسفند و یا نحر شتر و رها کردن آنها بدون توجه به سر قربانی، مایه تعالی حج گزار نخواهد بود، از این رو از باب تشبیه معقول به محسوس، شایسته است قصد او از این عمل، کشتن دیو درونی حرص و طمع باشد.

4. کسب تقوا و تقرب به خداوند: قرآن مجید در این زمینه می فرماید: “گوشتها و خونهاى این قربانیان هرگز به خدا نمى‏رسد بلکه آنچه به خدا مى‏رسد تقوا و پرهیزگاى و پاکى اعمال شما بندگان است…"؛ (لَنْ یَنالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لکِنْ یَنالُهُ التَّقْوى‏ مِنْکُمْ"، حج،37) ؛ زیرا اصولاً خدا نیازى به گوشت قربانى ندارد؛ چرا که او نه جسم است و نه نیازمند، او وجودى است کامل و بى انتها از هر جهت.

به تعبیر دیگر، هدف خداوند از واجب کردن قربانی آن است که شما با پیمودن مدارج تقوا در مسیر یک انسان کامل قرار گیرید و روز به روز به خدا نزدیک تر شوید، همه عبادات کلاس هاى تربیت است. قربانى درس ایثار و فداکارى و گذشت و آمادگى براى شهادت در راه خدا به انسان ها مى‏آموزد، و درس کمک به نیازمندان و مستمندان.( تفسیر نمونه، ج ‏14، ص 107)

اگر تنها به حکمت های گفته شده نظر داشته باشیم، حتی در صورتی که از گوشت های قربانی هیچ استفاده ای نشود باز این حکمت ها می تواند حاصل شود.

5. کمک به مستمندان (اطعام آنان)از آیات قرآن به خوبى استفاده مى‏شود که یکی از اهداف قربانى کردن این است که گوشت آن به مصرف هاى لازم برسد، هم قربانى کننده از آن استفاده کند و هم قسمتى را به فقیران نیازمند برساند.(همان، ج14،ص83)

بر اساس این هدف ارزشمند، مسلمانان مجاز نیستند گوشت هاى قربانى را در سرزمین منى بر روى زمین بیندازند تا گندیده شود و یا در زیر خاک ها مدفون کنند، بلکه گوشت های حاصل از قربانی در سرزمین مقدس منی باید در درجه اول به مصرف افراد نیازمند آن سرزمین برسد و اگر نیازمندانى در آن روز و در آن سرزمین پیدا نشوند، باید آن را به مناطق دیگر حمل کنند و در اختیار نیازمندان قرار دهند. حتی بر اساس این حکمت نیز اگر این گوشت ها به موقع به دست افراد نیازمند نرسد و فاسد گردد، نباید گفت پس قربانی لازم نیست! بلکه مسلمانان باید سعی کنند با استفاده از امکانات پیشرفته این ثروت عظیم را حفظ کرده و در اسرع وقت در اختیار نیازمندان قرار دهند. به عبارت دیگر؛ نباید گفت چون به دست فقرا نمی رسد قربانی نکنید، بلکه باید گفت چون قربانی واجب است و یکی از حکمت های آن هم استفاده فقرا از این گوشت است، باید امکانات لازم را فراهم کرد.

ج: چگونه حضرت ابراهیم(علیه السلام) خوابش را حجت دانست؟

 پاسخ اجمالی: پاسخ تفصیلی: در پاسخ این سوال، گاه، گفته مى شود: خواب هاى انبیاء هرگز خواب شیطانى، یا مولود فعالیت قوه واهمه نیست، بلکه گوشه اى از برنامه نبوت و وحى آنها است.
و به تعبیر دیگر، ارتباط انبیاء با مصدر وحى، گاهى به صورت القاء به قلب است.
گاه، از طریق دیدن فرشته وحى.
گاه، از راه شنیدن امواج صوتى که به فرمان خدا ایجاد شده.
و گاه، از طریق خواب است.
و به این ترتیب، در خواب هاى آنها هیچ گونه خطا و اشتباهى رخ نمى دهد، و آنچه در خواب مى بینند، درست همانند چیزى است که در بیدارى مى بینند.
و گاه گفته مى شود: ابراهیم(علیه السلام) در حال بیدارى از طریق وحى آگاهى یافت که باید به خوابى که در زمینه «ذبح» مى بیند عمل کند.
و گاه گفته مى شود: قراین مختلفى که در این خواب بود، و از جمله این که در سه شب متوالى عیناً تکرار شد، براى او علم و یقین ایجاد کرد که این یک ماموریت الهى است و نه غیر آن.
به هر حال، همه این تفسیرها ممکن است صحیح باشد و منافاتى با هم ندارد و مخالف ظواهر آیات نیز نمى باشد). مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد 19، صفحه 138)

قربانی یک عبادت مالی و از شعائر اسلام است و در مقابل دیگر عبادت‌های مالی ویژگیهای خاصی در بر دارد، با توجه به آن ویژگیهای قربانی بین عبادت‌های دیگر جایگاه و اهمیت ممتازی را حائز است.

مفهوم و معنی قربانی

از نظر معنای لغوی «قربانی» از لفظ «قربان» ماخوذ است، هر آن چیزی که ذریعه و وسیله تقرب و نزدیکی الله تعالی باشد آن را «قربانی» می‌گویند (قرشی، علی اکبر، قاموس القرآن، ج5، ص293) آن چیز خواه ذبح حیوان باشد یا دیگر صدقات.
بعضی از علماء هر نیکی و عمل خیر را که باعث قرب و رحمت الهی باشد «قربانی» می‌نامند.( طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج5،ص486)
البته در عرف عام به آن حیوان مخصوص «قربانی» گفته می‌شود که به خاطر رضای الله در روزهای معین عید الاضحی- عید قربان- مسلمانان آن را ذبح می‌کنند و کلمه قربانی از لفظ قربان گرفته شده و چندین بار در قرآن مجید آمده است، در اکثر مواقع مراد از آن «حیوان مذبوحه» است.

تاریخچه قربانی

ذبح قربانی جهت تقرب پروردگار از زمان ابو البشر حضرت آدم علیه السلام شروع شد، وقتی که دو فرزندش هابیل قوچی و قابیل مقداری گندم را به عنوان قربانی به بارگاه خداوندی تقدیم نمودند. به دستور و روال آن زمان آتشی از آسمان آمده، قربانی هابیل را سوخت، که این علامت قبولیت بود و قربانی قابیل به حال خود باقی ماند.
در قرآن مجید این واقعه تاریخی چنین آمده است:
«اذ قربا قربانا فتقبل من احدهما و لم تقبل من الاخر»(مائده(5) ، آیه 27)
ترجمه: وقتی که (هابیل و قابیل، پسران آدم قربانی تقدیم کردند از یکی (یعنی هابیل) پذیرفته شد و از دیگری (قابیل) پذیرفته نشد.
بعد از آن این عمل در تمام ادیان سماوی به عنوان یک عبادت و ذریعه قرب و در مناسبات و مواقع خاص به عنوان یک دستور و آیین جای ماند. اینجاست که می‌بینم تمام ملتها اعم از پیروان ادیان سماوی و غیر سماوی با ذبح حیوان یا صدقه دادن پول و کالا به بارگاه خداوندی یا معبود‌های باطل خویش تقرب می‌جویند.

باسمه تعالی

شیطان اندازه یک حبه قند است

گاهی می افتد توی فنجان دل ما….

حل می شود آرام آرام

بی آنکه اصلاً ما بفهمیم

و روحمان سر می کشد آن را …..

آن چای شیرین را

آن وقت او،

خون می شود در خانه تن …..

می چرخد و می گردد

و می ماند آنجا

او می شود من …..

مراقب باشیم….. مراقب باشیم…..

أعوذُ باللّه مِن نَفسی …..

أعوذُ باللّه مِن نَفسی …..      أعوذُ باللّه مِن نَفسی …..